قبول که شده بود افسره از خالم خوشحال تر بود به همه شیرینی داد
سایت عاشقانه
دلنوشته های آرش آریایی
انتظار...
ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ
” ﺑﯽ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ”
ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﻧﮑﻦ
ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﯽ،
ﭼﻪ ﺩﺭﺩ ﺑﺪﯼ ﺍﺳﺖ…
ﭘﯿﺮ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺧﻢ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ
ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ...
شاید...اما...
شاید سال ها بعد در گذر جاده ها بی تفاوت ازکنارهم بگذریم
و تو......
آهسته زیر لب بگویی چقدر آن غریبه شبیه خاطراتم بود.......
به عشق تو رفتم بی معرفت،پس چرا گذاشتی رفتی؟؟؟؟هاااااااااااا؟؟؟؟
موهام تراشیده شدن...ازم خجالت نکشی...
دارم میام ببینمت با این لباس ارتشی...
روزای سختمون گذشت،۲ساله این روزو میخوام...
تو تک تکه ثانیه هام بوی تو میده لحظه هام..
چقد شلوغه کوچتون...اون کیه میخنده باهات؟؟!!!۱
چرا اسمتو میگه؟چه نسبتی داره باهات؟؟
اون کیه دست دادی باهاش؟حرف منو بهش نزن...
چقد عوض شدی گلم....راستی چقد میاین به هم.....
ی ذره خوش باشیم
ﻣﻮﻫﺎﺷﻮﻧﻮ ﻫﺎﻱ ﻻﻳﺖ و ﻟﻮﻻﻳﺖ ﻣﻴﻜﻨﻦ
ناخن بلند میذارن
با عشوه حرف میزنن
کم کم میترسم پارک دوبل رو فراموش کنن!!!
والا بخدا
گفتم پارک دوبل یاد ی خاطره افتادم.
گواهی نامه گرفتن خالم حدود یک سال و نیم طول کشید
قبول که شده بود افسره از خالم خوشحال تر بود به همه شیرینی داد
وقتی در آغوشم بود...
وقتی درآغوشم بودچشمانش را بست نمیدانم از
احساس زیاد بود یا خودش رادرآغوش دیگری
تصورمیکرد...!
