سایت عاشقانه
دلنوشته های آرش آریایی
چقدر سخته....
چقدر سخته
کسی رو که دوستش داری نتونی بهش بگی که دوستش داری
و چقدر بده
که کسی تورو دوست داشته باشه و نتونه اینو بهت بگه....
چقدر سخته....
تو چشای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدید
و به جاش یه زخم همیشگی رو به قلبت هدیه داد زول بزنی و
بجای اینکه لب باز کنی و نفرینش کنی،
حس کنی که هنوزم دوستش داری....
چقدر سخته....
دلت بخواد سرتو باز به دیواری تکیه بدی
که یه بار زیر اوار غرورش همه وجودت له شده....
چقدر سخته....
تو خیالت ساعت ها باهاش حرف بزنی
اما وقتی دیدیش هبچ چیزی به جز "سلام"نتونی بگی...
چقدر سخته...
وقتی که پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه
اما مجبور بشی بخندی تا نفهمه که هنوزم دوستش داری....
چقدر سخته....
گل آرزو هاتو تو باغ دیگری ببینی و هزار بار خودتو بشکنی و
اونوقت زیر لب بگی:
"گل من"
"باغچه نو مبارک....."
نظرات شما عزیزان:
